Biologically active areas play an extremely important role in the structure of a city and increasing their coverage, especially in large urban centres, is an activity with a number of advantages. This article compares, in terms of green spaces, two European cities of similar size – Warsaw (517.2 km2) and Oslo (454 km2). Both cities are capitals of their respective countries but implement different spatial policies in the scope of the Green Deal. In Warsaw, many industrial and post-industrial areas still exist and simultaneously urban green areas are decreasing year by year. In Oslo, a strategy based on deindustrialisation of the city and possible maximum use of urban greenery and public spaces is implemented. The research described in this article involved analysing the coverage of the analysed cities and their districts with biologically active area and then checking the correlation with other indicators that can be affected by this coverage. These included data on the incidence of the most common diseases among residents, the attractiveness of living for the elderly and families with children, as well as air and soil pollution and the occurrence of negative effects of climate change. The correlation of urban space use in terms of the presence of industrial land in relation to currently existing green spaces in the districts concerned was subsequently determined.
Obszary biologicznie czynne odgrywają niezwykle istotną rolę w strukturze miasta, a zwiększanie ich pokrycia, szczególnie w dużych ośrodkach miejskich, jest działaniem mającym szereg zalet. Niniejszy artykuł porównuje pod kątem przestrzeni zielonych, dwa europejskie miasta stanowiące główne ośrodki regionu o zbliżonej do siebie wielkości – Warszawę (517,2 km2) i Oslo (454 km2). Oba miasta są stolicami swoich krajów, realizują jednak inną politykę przestrzenną w zakresie Zielonego Ładu. W Warszawie cały czas obecnych jest wiele obszarów przemysłowych i poprzemysłowych, a obszary zieleni miejskiej z roku na rok zmniejszają swoją powierzchnię. W Oslo wdrożona jest strategia oparta na deindustrializacji miasta i możliwym maksymalnym wykorzystaniu zieleni miejskiej i przestrzeni publicznych. Badania opisane w niniejszym artykule polegały na analizie pokrycia analizowanych miast i ich dzielnic powierzchnią biologicznie czynną, a następnie sprawdzenie korelacji z innymi wskaźnikami, na które może mieć wpływ to pokrycie. Były to dane dotyczące zachorowalności mieszkańców na najczęściej spotykane choroby, atrakcyjnością zamieszkania dla osób starszych i rodzin z dziećmi, a także zanieczyszczeniami powietrza, gleby oraz występowania negatywnych skutków zmian klimatycznych. Następnie określona została zależność wykorzystania przestrzeni miejskiej w kontekście występowania obszarów przemysłowych w relacji do aktualnie istniejących obszarów zielonych danych dzielnic.
