Wstęp. Złamania trzonu kości ramiennej są stosunkowo rzadkie w populacji dziecięcej, częstość ich występowania waha się między 0,4% a 3% wszystkich złamań dziecięcych oraz 10 do 20% wszystkich złamań kości ramiennej. Celem naszej pracy była retrospektywna ocena postępowania oraz efektów leczenia złamań trzonu kości ramiennej leczonych w dziecięcym centrum urazowym od stycznia 2012 do grudnia 2021 roku. Materiał i metody. Retrospektywny przegląd bazy danych zidentyfikował 104 pacjentów leczonych z powodu złamania trzonu kości ramiennej w jednym ośrodku. Analizie poddaliśmy: wiek, płeć, typ złamania, rodzaj zastosowanego leczenia; czas zrostu kostnego; efekt końcowy leczenia oraz ewentualne powikłania. Wyniki. Grupa pacjentów leczonych zachowawczo liczyła 73 (27 dziewczynek i 46 chłopców) ze średnią wieku 8,03 (0,6-17,7) natomiast grupa pacjentów leczonych operacyjnie stanowiła 31 (16 dziewczynek i 15 chłopców) ze średnią wieku 12,47 (5,7-17,8). Średni okres obserwacji w grupie leczonej zachowawczo wyniósł 7,65 miesiąca (4-12), a w grupie leczonej operacyjnie 13,38 miesiąca (4-24). Otrzymane wyniki poddaliśmy analizie statystycznej potwierdzając wzrost częstości występowania w/w złamań oraz wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjne. U wszystkich pacjentów uzyskaliśmy dobry efekt leczenia. Wnioski. 1. Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci są stosunkowo rzadkie. W ostatnich latach obserwujemy wzrost częstości ich występowania. 2. Zdecydowana większość złamań trzonu kości ramiennej podaje się leczeniu zachowawczemu z dobrym efektem klinicznym. 3. W ostatniej dekadzie zauważalny jest wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjnie. 4. Leczenie operacyjne związane jest ze stosunkowo niskim ryzykiem powikłań, pozwala na wcześniejszą rezygnację z unieruchomienia gipsowego co znacząco poprawia komfort leczonych pacjentów.