Wstęp: Obecnie coraz większą uwagę przywiązuje się na świecie do specjalistycznej rehabilitacji pacjentów z zawrotami głowy i zaburzeniami równowagi pochodzenia otolaryngologicznego. W Polsce wciąż istnieje niewiele instytucji, które oferują taką formę leczenia. Cel pracy: Celem pracy była ocena skuteczności ćwiczeń ruchowych stosowanych w terapii zawrotów głowy i zaburzeń równowagi wywołanych dysfunkcją układu przedsionkowego. Dodatkowe cele stanowiła analiza parametrów określających stabilność posturalną oraz zbadanie czy wiek ma wpływ na powstawanie kompensacji w układzie przedsionkowym. Materiał i metody: W badaniu udział wzięła wybrana losowo grupa 50 pacjentów (40 kobiet i 10 mężczyzn, w wieku 20-85 lat) leczonych w Instytucie Fizjologii i Patologii Słuchu w Warszawie z powodu zawrotów głowy i/lub zaburzeń równowagi. Badani wykonywali ćwiczenia dostosowane indywidualnie do stopnia progresji choroby przez okres 4-20 tygodni. W celu zbadania efektu rehabilitacji wykorzystano metodę komputerowej posturografii dynamicznej (test organizacji sensorycznej). Do opracowania statystycznego wyników zastosowano test znaków rangowanych Wilcoxona. Za istotną statystycznie przyjęto wartość p < 0,05. Wyniki: Ogólną poprawę stabilności stwierdzono u 90% pacjentów. W badanej grupie istotnie poprawiła się równowaga oraz zmniejszyły deficyty przedsionkowy, wzrokowy, somatosensoryczny oraz „wzrokozależność”. Nie stwierdzono istotnej różnicy pod względem efektów rehabilitacji pomiędzy badanymi grupami wiekowymi. Wnioski: 1) Specjalistyczna rehabilitacja ruchowa wpłynęła w badanej grupie na poprawę stabilności posturalnej niezależnie od wieku pacjentów; 2) Uzyskane wyniki stanowią podstawę do kontynuacji prospektywnych, randomizowanych badań na liczniejszych grupach pacjentów.