INTRODUCTION: Vitamin D, which is a fat-soluble vitamin, plays a key role in enhancing the intestinal absorption of calcium, magnesium and phosphate. In severely ill patients, vitamin D can adversely affect immune and metabolic functions, contributing to poorer outcomes. The aim of this study was to correlate vitamin D with mortality in critically ill patients. MATERIALS AND METHODS: prospective observational study was conducted, involving 162 patients in an intensive care unit (ICU). 162 patients were divided into two groups according to vitamin D Deficiency Group levels ≤ 20 ng/ml and Non vitamin D deficiency group levels <20 ng / ml and non-vitamin D deficiency group B levels > 20ng/ml. Data collected during the study included the APACHE II (acute physiology and chronic health evaluation) score at ICU admission, SOFA (sequential organ failure assessment) scores throughout the ICU stay, the need for mechanical ventilation, inotropic support, length of stay in ICU, and ICU outcomes, which were classified as either discharge or mortality. RESULTS: Of the 162 patient admitted to ICU, the prevalence of vitamin D deficiency in this study was 140 (86.4%) and nondeficient 22 (13.6%). The mortality rate in the vitamin D deficient group was 40% compared to 18.18% in the nondeficient group. The difference in mortality in both groups for mortality was statistically significant (p-value < 0.05). Vitamin D deficiency was not associated as an independent risk factor for ICU mortality [Odds ratio (OR) 1.220, 95% CI (0.825- 1.805) (p-value -0.320)]. CONCLUSIONS: The vitamin D-deficient group had a significantly higher mortality rate compared to the patient in the nondeficient group. But vitamin D deficiency was not found to be an independent risk factor for mortality.
WSTĘP: Witamina D, będąca witaminą rozpuszczalną w tłuszczach, odgrywa kluczową rolę w zwiększaniu wchłaniania jelitowego wapnia, magnezu i fosforanów. U ciężko chorych pacjentów witamina D może niekorzystnie wpływać na funkcje odpornościowe i metaboliczne, przyczyniając się do gorszych wyników leczenia. Celem tego badania było powiązanie witaminy D ze śmiertelnością u pacjentów w stanie krytycznym. MATERIAŁY I METODY: Przeprowadzono prospektywne badanie obserwacyjne, w którym wzięło udział 162 pacjentów przebywających na oddziale intensywnej terapii (OIT). 162 pacjentów podzielono na dwie grupy w zależności od poziomu w grupie z niedoborem witaminy D ≤ 20 ng/ml oraz poziomu w grupie bez niedoboru witaminy D < 20 ng/ml i poziomu w grupie B bez niedoboru witaminy D > 20 ng/ml. Dane zebrane w trakcie badania obejmowały wynik w skali APACHE II (Acute Physiology and Chronic Health Evaluation) przy przyjęciu na OIT, punktacja SOFA (Sequential Organ Failure Assessmen) podczas całego pobytu na OIT, potrzeba wentylacji mechanicznej, wsparcie inotropowe, długość pobytu na OIT, oraz wyniki OIT, które sklasyfikowano jako wypis lub śmiertelność. WYNIKI: Spośród 162 pacjentów przyjętych na OIT częstość występowania niedoboru witaminy D w tym badaniu wynosiła 140 (86,4%), a bez niedoboru 22 (13,6%). Śmiertelność w grupie z niedoborem witaminy D wyniosła 40% w porównaniu do 18,18% w grupie bez niedoboru. Różnica w śmiertelności w obu grupach pod względem śmiertelności była istotna statystycznie (wartość p < 0,05). Niedobór witaminy D nie został powiązany jako niezależny czynnik ryzyka śmiertelności na oddziałach intensywnej terapii [iloraz szans (OR) 1,220, 95% CI (0,825-1,805) (wartość p -0,320)]. WNIOSKI: W grupie z niedoborem witaminy D śmiertelność była istotnie wyższa w porównaniu z grupą bez niedoboru witaminy D. Nie stwierdzono jednak, aby niedobór witaminy D był niezależnym czynnikiem ryzyka śmiertelności.